Við pöntuðum nýtt kort í leiðsögutækið í bílnum hjá Toyota og var þá sagt að það tæki þrjá daga að panta kortið, en það er yrði hringt í okkur um leið og kortið kæmi, en sú hringing kom þrem vikum og þrem dögum frá því pöntunin var gerð. Kom ekki að sök fyrir okkur, því við vorum ekki í neinni tímaþröng. Það var spennandi að sjá hvernig nýja kortið í leiðsögutækinu í bílnum virkaði og til að fá úr því skorið var ákveðið að fara til Viseu, því á þeirri leið er nýr vegur sem ekki var á gamla kortinu, en er komin inn á nýja kortið.
Ég var að spá í það með sjálfum mér á leiðinni til Viseu hvað sjóninni hjá mér væri farið að hraka alvarlega, því mér fannst landslagið vera óskírar, en síðast þegar ég fór þessa leið og eins fannst mér ég sjá stutt frá mér þegar við fórum að ganga um Viseu. Ég var samt ekki mikið að spá í þetta, en eftir að við vorum búin að fá okkur að borða og við fórum að skoða bæinn og ég að taka myndir var mér litið á gleraugun sem ég gekk með þegar ég þurfti að skipta yfir í sterkari gleraugu til að geta tekið myndir og þá sá ég að í stað þess að vera með göngugleraugun sem eru + 1,75 var ég með lesgleraugun sem eru +4 en þau hafði ég tekið í misgripum hér á skrifborðinu þar sem gleraugun lágu hlið við hlið. Ég get ekki neitað því að mér létti talsvert við þessa uppgötvun. Eins og sjá má á myndinni getur verið dálítið erfitt fyrir sjónskertan mann sem þá er gleraugnalaus að greina mun á þessum gleraugum. Fyrst ég á annað borð er að tala um sjónskerðingu er rétt að geta þess að í Viseu er núna verið að leggja í gangstéttar og á aðaltorg bæjarins langrifflaðar hellur svo
sjónskertir eigi auðveldara með að komast leiðar sinnar og frá þessum leiðurum út á gangbrautir eru sérstakar takkaðar flísar, sem maður finnur mjög vel fyrir í gegnum skósólana og það sama á við um langriffluðu flísarnar. Annað nýtt sem ég hef ekki séð áður er að í gangbrautarljósunum eru tölustafir sem telja niður í sekúndum, svo það sést hversu löng bið er eftir að komi grænt ljós.