Takk fyrir vinarhug.

Ég þakka kærlega þeim sem hafa haft samband við mig og veitt mér stuðning í sambandi við veikindi mín, það er mikils virði að finna góðvild og vinarhug fólks þegar erfiðleikar steðja að.

Ég hef oft spáð í hvernig ég myndi bregðast við ef ég sæti fyrir framan lækni og hann segði mér að ég væri kominn með krabbamein, myndi ég brotna niður eða reyna að bera nig mannlega. Nú þarf ég ekki lengur að velta vöngum yfir þessu, því ég er búinn að ganga í gegnum þetta ferli og ég er eiginlega alveg hissa á mér hvað ég tók þessu létt og geri enn, hélt ef til vill að ég fengi bakslag síðar, en það hefur ekki komið enn. Hjálpar mér sennilega að ég hef talsverða trú á að læknavísindin ráði við að halda þessu í skefjum, þó ekki verði um bata að ræða. Nú svo lít ég líka þannig á að ég sé búin að lifa að mörgu leiti þægilegu lífi það sem af er, allavega án allra stór skakkafalla og þegar maður er búinn að lifa í 72. ár getur varla skipt höfuðmáli hvort árin sem eftir eru verða fimm tíu eða fimmtán, aðalatriðið er að njóta þeirra daga sem eftir eru, hvort sem þeir verða fáir eða margir.