Í nótt kom ekki þessi heiti vindur innan af háslettunni, svo það var bara logn og svalt þegar við komum á fætur í morgunn. Enda drifum við okkur út að hjóla strax eftir morgunmat, við höfum látið það vera að hjóla í þessum heita vindi sem hefur ráðið ríkjum hér í meira en viku.
Eftir hjólreiðarnar unnum við í garðinum, Þórunn við blómin, en ég fór í að “ryksuga” grasflötina. Það var komið svo mikið af laufi og öðru lauslegu dóti sem ég náði í burtu með sláttuvélinni.
Eftir matinn gerðist Þórunn kennari. Hún tók að sér að kenna níu ára sonardóttur nágranna okkar að mála á gler. Í dag var hún bara að kenna undirstöðuatriðin og láta hana æfa sig að teikna munstur á bréf.
Litla systir nemandans fékk líka blað til að teikna á, svona eitthvað eftir eigin höfði.
Þegar kennslunni var lokið brugðum við okkur í stórmarkað, svona til að kaupa eitt og annað smálegt.
Það var margt fólk í versluninni, eins og ævinlega á laugardögum.
Á einskonar markaðstorgi í versluninni var mjög mikið af smávörum sem verðlagðar voru á eina evru hvert stykki. Þegar við vorum búin að líta aðeins á þetta, það er að segja Þórunn lítur á hlutina og segir mér svo hvað er markverðast að sjá, svo hún er eiginlega mín augu að hluta.
Þegar við vorum búin að kanna þetta aðeins sagðist Þórunn þurfa að líta aðeins á snyrtivörur, svona að fenginni reynslu vissi ég að þetta gæti tekið drykklanga stund að líta aðeins á snyrtivörur, svo ég sagðist ætla að ná í brauð á meðan. Mér tókst að finna brauðið, enda kunnugur í þessari verslun og það merkilega er að brauðið er búið að vera á sama stað í þessari stórverslun í mörg ár, á meðan að búið er að færa nær alla aðra vöruflokka fram og aftur um verslunina, svo maður fær það oft á tilfinninguna að það sé tilgangurinn með að færa til vörurnar að gera mann þátttakanda í einhverjum leik sem gæti heitið gettu nú hvar varan sem þú keyptir í síðustu viku, er nú niður komin.
Já ég fór sem sagt að kaupa brauð en þar sem ég vissi hvar það væri að finna og ferðin þangað tæki ekki langa stund ákvað ég að nota mér aðferð kvenna þegar þær koma í svona stórverslun og þræddi meðfram óteljandi hillum með aðskiljanlegum varningi sem ég hafði ekkert með að gera. Nú eftir langa gönguferð sem hver trimmari hefði verið stoltur af fór ég að gá að minni konu í snyrtivörudeildinni, en þrátt fyrir þrjár hringferðir þar inni og að ég væri búin að skoða margar konur sem þar voru mjög vel, fann ég enga sem líktist Þórunni.
Nú var Palli virkilega einn í heiminum, þrátt fyrir allan þann mannfjölda sem var í versluninni. Hvað gat ég nú takið til bragðs, ekki dugði að fara að æða um alla búð, því ég þekki Þórunni ekki í meiri fjarlægð en fimm metra.
Ég ákvað að stilla mér upp á áberandi stað nærri snyrtivörudeildinni við teppastand sem þar var í þeirri veiku von að hún leitaði mig uppi.
Ég var með brauðið í handkörfu og þegar ég var búin að halda það lengi á körfunni að hún var orðin blýþung lagði ég hana frá mér á gólfið. Til að stytta mér stundir var ég að virða þá fyrir mér sem gengu fram hjá og það er hreint ótrúlegt hvað fólk er misjafnt í útliti og framkomu. Þegar ég var búin að virða fyrir mér að ég held allar þær mann gerðir sem fyrirfinnast á þessu svæði birtist mín kona loks með gólfþvottalög í höndunum. Mikið létti mér að sjá mína konu, það er nú alltaf gott að sjá hana blessaða, en óvenjugott í þetta sinn. Ekki eru þetta snyrtivörurnar sem þig vantaði sagði ég, nei það er rétt til getið hjá þér sagði þá mín kona, ég ruglaðist aðeins á því hvar snyrtivörurnar eru, ég á eftir að fara þangað. Hún var sem sé búin að vera að skoða eitt og annað smálegt á leiðinni í snyrtivörudeildina. Sem sé að kvenna hætti fór hún eins langa leið og mögulegt var að fara að settu marki í versluninni.
Hvað um það við fengum það sem við ætluðum að kaupa og eitthvað fleira eins og gengur. Á eftir settumst við svo niður og fengum okkur kaffibolla. Þetta varð sem sagt hin besta verslunarferð, þrátt fyrir svolítinn einmanaleika um tíma.
Engin ummæli:
Skrifa ummæli