30 nóvember 2006
Ný reynsla.
Með hverjum degi sem líður bætir maður einhverju í sarp reynslu sinnar og þar sem ég á skammt eftir að ná því að hafa lifað í 26000 daga, ætti að vera komið mikið af reynslu í minn sarp og fremur líklegt að um endurtekningar sé að ræða en nýja reynslu úr þessu, en lífið er alltaf að koma manni á óvart. Í dag reyndi ég nokkuð sem ég vonaði að ég slyppi við að upplifa, en það var að verða keyrður niður þar sem ég var að hjóla úti á þjóðvegi.
Ég er margbúinn að segja frá því að ég dáist að því hvað bílstjórar hér hafa verið tillitsamir þegar við erum á hjólunum, láta sig oft hafa að lötra á eftir okkur langar leiðir þar til það er öruggt að þeir geti farið framúr okkur án þess að valda okkur ama. En í dag var komið að því að upplifa hið gagnstæða. Ég var á heimleið eftir að hafa hjólað hér inn Vougadalinn, svona til að sjá hvernig Vouga áin liti út eftir að rennslið í henni hefur aukist eftir úrkomuna að undanförnu. Nú svo var það í smábeygju að ég mætti tveim litlum bílum og varð var við bíl á eftir mér og reiknaði með að hann færi framúr mér þegar bílarnir væru komnir framhjá, en nei þessi gaf sér ekki tíma í slíkt hangs, heldur fór framúr mér um leið og hann mætti bílunum og þar sem ekki var rúm fyrir þrjú farartæki á veginum í einu kaus hann frekar að aka utan í mig en lenda framan á öðrum bíl.
Þetta var stór sendibíll og ég lenti á miðri hlið hans og það var nóg til að ég missti jafnvægið og féll í götuna þegar bíllinn var kominn framhjá mér. Ég hruflaðist aðeins á handlegg og læri, svo minni gátu meiðslin ekki verið. Bílstjórinn stoppaði og kom til að athuga hvort ég væri meiddur og staglaðist sífellt á því hvort ég vildi ekki fara á sjúkrahús og þegar ég leit betur á bílinn skildi ég hvers vegna hann var svona viljugur að koma mér á sjúkrahús, jú þetta var sjúkraflutningabíll sem ók á mig, en ekki með blikkandi ljós eða sírenur í gangi.
Ég afþakkaði alla aðstoð, en bað hann þess í stað að fara aðeins varlegar framvegis, sem ég vona að hann geri.
Ég er búinn að hjóla hér í landi í fimmtán ár án þess að verða fyrir ónæði frá bílum og ef ég fæ frið fyrir þeim næstu fimmtán árin, þá er þetta bara í góðu lagi. Hjólið þurfti að fá aðhlynningu eftir byltuna, því gírarnir urðu fyrir hnjaski, en ég varð ekki var við það fyrr en á heimleiðinni, en þetta eru bara smámunir og það er komið á hjólasjúkrahús og útskrifast á laugardag.
29 nóvember 2006
Síðasti sláttur.
Hér er ilmandi graslykt í lofti, því ég sló grasflötina í morgunn. Trúlegt þykir mér að þetta verði síðasti sláttur á þessu ári, því grasvöxturinn er orðinn mjög hægur núna. Meðan ég var að snyrta til í garðinum var Þórunn í annars konar snyrtingu,þ.e.a.s., hún fór að láta snyrta á sér hárið.
Mér fannst tilvalið þegar hún kom svona fínt snyrt heim um tólf leitið að við færum út að borða og mín kona samþykkti það furðu fljótt. Það má samt ekki skilja þetta svo að hún sé ekki alltaf snyrtileg, heldur var þetta bara notað sem afsökun fyrir að fara eitthvað af bæ í góða veðrinu. Það er líka góð tilbreyting að borða matinn sinn innan um margt fólk og heyra í því skrafið, þó maður skilji ekki það sem verið er að segja, en það er góð tilfinning að heyra klið frá fólki sem er að tala saman.
Eftir matinn fórum við svo í nokkrar verslanir og að síðustu litum við inn í Skodaumboðið, ekki af því að okkur vantaði annan nýjan bíl, heldur vegna þess að þeir voru að fá nýjan fjölnotabíl í sölu og mer lék forvitni á að sjá hvernig hann liti út. Mér fannst bíllinn fremur ljótur, en samt fróðlegt að sjá hann.
28 nóvember 2006
Markaður
Fórum í leikfimi í morgunn vegna þess að næsti föstudagur er frídagur hér, rétt einn lýðveldisdagurinn hér í landi. Hvað um það en þar sem við erum vön að vera í leikfimi á föstudögum finnst mér endilega að nú sé komin helgi á ný, ansi stutt vika þetta ef svo væri.
Í dag er 28. nóvember og þá á Hjörleifur sonur minn afmæli, en 28. hvers mánaðar er stór útimarkaður í Aveiro og þangað fórum við í dag ásamt Matthild grannkonu okkar. Hún var svolítið að berja sér á leiðinni niður eftir, eins og góðra búkvenna er siður. Sagði að rigningin að undanförnu væri búin að eyðileggja mikið af kálinu hennar og sama væri að segja um laukfræin sem hún væri búin að sá, þau væru meira og minna ónýt. Nú svo þíðir lítið fyrir mig að vera að fara á markað, því ég á engan pening til að kaupa fyrir, en samt sem áður kom hún með nokkra pinkla heim með sér.
Pakkarnir hennar eru geymdir hér til morguns, því hún nennir ekki að vera að hlusta á rausið í bónda sínum yfir þessari eyðslusemi hennar. Það er svo meiningin að sækja pakkana á morgunn þegar bóndi hennar bregður sér af bæ.
Þessi markaður í Aveiro er mjög stór og þar kennir margra grasa, já grasa í eiginlegri og óeiginlegri merkingu, því þarna eru seldar plöntur og tré. Svo er fatnaður af öllum gerðum, vefnaðarvara, skór, töskur, búsáhöld og ýmislegt fleira sem of langt yrði upp að telja.
Það var mjög margt fólk þarna í dag. Portúgalar kunna vel að meta að fara á markað, þó mér finnist svona verslunarmáti vera hálfgerð tímaskekkja. Mér finnst mun auðveldara að finna þá vöru sem mig vantar í venjulegri verslun.
Það eru komnar myndir frá því sem bar fyrir augu á markaðnum í dag inn á myndasíðuna mína. Smellið á Myndir.
27 nóvember 2006
Veður
Ég var smávegis að vinna úti á meðan það var þurrt veður.
26 nóvember 2006
Sálarheill?
Það er einsgott að það fréttist ekki víða, en á meðan Guðhræddir íbúar þessa dals gengu til guðþjónustu í sinni kirkju, þá notaði ég tímann til að strjúka yfir gólfin í kotinu, svo allavega eru gólfinnhrein hvað svo sem segja má um mitt sálartetur, að framkvæma svona verknað á hvíldardegi og til að bíta höfuðið af skömminni að nota messutímann til þess arna.
Eftir hádegi brugðum við okkur í búðir, það var talsvert margt fólk á ferðinni í verslunarmiðstöðunum í dag.
25 nóvember 2006
Þyrnigerði
Það kannast víst flestir við söguna af henni Þyrnirósu, nú er þyrnigerði eins og umlukti höllina hennar að valda okkur smá vandræðum. Í gær urðum við vör við að það var farið að renna vatn inn á lóðin hjá okkur frá landi sem liggur að okkar landi, en það er rás fram með okkar húsi sem á að taka við þessu vatni og koma því í burtu án þess að fara inn á okkar land. Þegar ég fór að kanna hvernig á þessu stæði kom í ljós að þessi rás liggur ígegnum land sem ekki hefur verið nytjað í nokkur ár, svo nú er kominn þar hár þyrnigróður sem er búinn að loka vatnsrásinni, svo vatnið kemst ekki aðra leið en inn á okkar lóð.
Þetta hefur verið mikill ofurhugi sem frelsaði Þyrnirósu, það varð mér ljóst þegar ég hætti mér inn á þetta þyrnaland og þyrnarnir tóku að stingast í mig og eins og þeir ætluðu að halda mér föstum. Við treystum á að Grsca verði okkar riddari, við erum búin að biðja hana um að athuga með hvað hægt er að gera til að fá þetta hreinsað, hvort það er eigandi landsins eða sveitarfélagið sem á að sjá um að hreinsa þetta.
Læt fylgja með mynd af vatninu á lóðinni, það þarf ekki að hafa áhyggjur af vökvun þessa dagana.
Í morgunn fórum við þangað sem Guðmundur og Jónína búa, því Guðmundur verður sextugur á morgunn og í tilefni af því báðu vinnufélagar hans Þórunni um að kaupa fyrir sig afmælisgjöf handa honum og afhenda hana í tæka tíð, sem við gerðum í morgunn.
Þau eru búin að vera þarna þessa viku og hafa verið að snyrta til á landinu þegar veður hefur leyft, en það er búið að vera ansi vætusamt undanfarna daga.
Við áttum mjög ánægjulega stund með þeim,meðal annars buðu þau okkur út að borða í hádeginu í bæ sem er þarna skammt frá þeim.
24 nóvember 2006
Rigning
Það er svona mikil rigning um allt landið og víða eru ár farnar að flæða yfir bakka sína, í sumum bæjum er talsvert vatn á götum í þeim hverfum sem standa lægst. Áin í okkar dal er orðin ríflega bakkafull og byrjuð að flæða upp á akra, en það er ekki líklegt að neitt tjón hljótist af því.
23 nóvember 2006
Mikil rigning
Við fórum í gróðrarstöð í morgunn til að kaupa ávaxtatré, sem á að nota sem gjöf, en meira um það síðar.
Einnig fórum við niður til Aveiro og fengum hressilega rigningu á leiðinni þangað, en sæmilegt veður á meðan við vorum þar.
Ég reikna með að við förum til Aveiro aftur á morgunn, svo við ættum að vera farin að rata sæmilega þangað. Það er Þórunn sem er að fara í embættisferðir til Aveiro, en það má víst ekki ljóstra því upp fyrr en á morgunn hvert erindið er.
Ég var búinn að kvarta mikið yfir lélegri þjónustu hjá TV.Cabo, en það verður líka að segja frá þegar vel er gert við mann og nú hefur þetta alveg snúist við og er til fyrirmyndar, að minnsta kosti þessa stundina. Maðurinn hjá TV.Cabo sem tók að sér að greiða úr flækjunni hjá okkur hringdi hingað síðdegis til að vita hvort það væri ekki öruggt að allt væri komið í lag varðandi þeirra þjónustu. Það er skemmtileg tilbreyting að upplifa svona góða þjónustu.
Við fórum yfir til Manúels nágranna okkar síðdegis til að óska honum til hamingju með daginn, en hann varð 69ára í dag.
Við vorum drifin inn til að borða köku og drekka Portvín með, en það er mjög algengt hér að bjóða Portvín með kökum. Ég fæ oft snuprur fyrir að gera víninu lítil skil, en ég geri mitt besta og bragða aðeins á því.
Þau hjón kvarta talsvert yfir því að vera einsömul hér, en eina barnið þeirra býr í um 70 km. fjarlægð með sína fjölskyldu og hann er mjög duglegur að heimsækja þau, en samt eru þau að kvarta yfir að vera ein.
Ég skil þetta ekki alveg, hvað mættum við þá segja sem eigum börnin okkar í öðrum löndum. Þetta er sennilega einhver söknuður eftir stórfjölskyldunni, en það er bara liðin tíð að hafa börn og barnabörn í nágrenni við sig alla tíð.
22 nóvember 2006
Ótrúlegt
Mér liggur við að segja að það hafi gerst kraftaverk hér í dag, því tæknimaðurinn frá Tv.Cabo var mættur hér fyrir klukkan ellefu í morgunn og hann vann sitt verk hér með sóma svo nú erum við komin með þessar sjónvarpsútsendingu sem við áttum að fá. Annað sem kom á óvart varðandi Tv.Cabo í dag, við fengum reikninginn sem þeir voru búnir að senda okkur fyrir útsendingu sem við ekki náðum leiðréttan á skrifstofunni hjá þeim á meðan við biðum. Þúrftum ekki að senda bréf í pósti eða með faxi, það lítur helst út fyrir að þeir séu að mjaka sér af steinaldarstiginu, þó hægt miði.
21 nóvember 2006
Góðir gestir
Þetta var ánægjulegur dagur hjá okkur í dag, því við vorum með góða gesti í hádegismat.
Þau Jónína og Guðmundur eru hér á landi í eina viku og heimsóttu okkur í dag og við buðm þeim ásamt Geira og Rósu í mat, svo þetta var mjög ánægjulegur dagur fyrir okkur.
Síðdegis kom svo Graca í heimsókn, það fór klukkutími hjá henni í að hringja fyrir okkur í Tv Cabo, en það er félagið sem ætlaði að selja okkur áskrift að sjónvarpi í gegnum gervihnött.
Þeir höfðu svikist um að senda tæknimann hingað til að gera útsendinguna virka, en þeir sendu samt reikning fyrir útsendingu sem við ekki náðum.
Það tók heilan klukkutíma að koma þessu máli á hreint, Graca var vísað frá Gunnu til jóns og þaðan til Péturs og svo annan hring til baka, þar til loks kom einhver maður með viti og tók að sér að finna lausn á málinu og nú á að vera óhætt að treysta því að tæknimaður verði búin að koma hingað fyrir hádegi á morgunn. Við sjáum nú til með það.
20 nóvember 2006
Myndir frá Aveiro
Við fórum niður til Aveiro í morgunn, meðal annars röltum við um verslunarmiðstöð sem heitir Forum. Myndirnar hér neðar á síðunni voru teknar þar. Jólaskreytingarnar eru á göngugötu verslananna, en á myndinni af síkinu sést verslunarmiðstöðin til hægrihandar.
Eftir hádegi fór ég í hjólatúr, en nú var orðið allt of langt um liðið frá því að ég hjólaði síðast. Ég veit eiginlega ekki hvers vegna ég hef ekki farið að hjóla, það hlýtur bara að hafa verið svona mikið að gera, allavega er ekki hægt að kenna um illviðri að undanförnu og hverju er þá hægt að kenna um örðu en leti.
19 nóvember 2006
Í dag var haldið upp á afmælið hennar Jhana, en hún varð 8ára síðastliðinn þriðjudag. Við vorum boðin ásamt fjölskyldunni, alls 22 gestir.
Þórunn bakaði súkkulaðitertu og lagði á borð með okkur.
Það er best að ég reyni að telja upp veisluföngin, en þetta er talsvert frábrugðið því sem gerist á íslandi.
Fyrst má nefna grillaðan kjúkling, sem var brytjaður smátt og settur á fat. Heimareykt svínapylsa í smáum bitum, kartöfluflögur úr poka.ostapinnar, kastaníuhnetur, brauð, ein kaka sem bóndinn á heimilinu bakaði og afmælistertan sem húsmóðirin bakaði, að síðustu tertan sem Þórunn kom með og ég var búin að nefna áður.
þetta var sett á eitt borð og svo stóð fólk á meðan það var að tína þetta í sig og að hætti Portúgala voru aðallega notaðar servíettur til að setja matinn á í stað diska.
Til að skola þessu niður var borið freyðivín, gosdrykkir og vatn.
Eins og nærri má geta þar sem Portúgalar eru saman komnir var mikið spjallað.
Myndin hér fyrir neðan er af afmælisbarninu, en síðan ætla ég að setja fleiri myndir af veislugestum á myndasíðuna mína. Smellið á myndir hér til hliðar til að sjá þær.
18 nóvember 2006
Hvað veldur
Þetta er nú varla orðið einleikið með bilanir tengdar brunninum. Í dag var ég að ganga endanlega frá rörum og öðru slíku eftir viðgerðina og allt virtist vera komið í gott lag, en það stóð ekki lengi sú dýrðin. Þegar ég leit á þetta skömmu seinna til að fullvissa mig um að allt væri eins og vera bæri, sá ég að aftur var þrýstingurinn á vatninu tekin að falla óeðlilega hratt. Ekki annað að gera en lyfta dælunni upp einu sinni enn og þá kom í ljós að botnventillin var bilaður, eitthvað sem ekki á að gerast, en gerðist samt.
Nú er kominn nýr botnventill og allt virðist vinna eðlilega þessa stundina, en ég er eiginlega hættur að þora að trúa því að það verði til frambúðar, en vona nú samt að svo verði.Annars hefur svo sem ekkert verið leiðinlegt að fást við að koma þessu í lag.
17 nóvember 2006
Kólnandi veður.
Leikfimi í morgunn.
Klukkan 12,30 áttum við tíma hjá tannlækni og nákvæmlega á þeirri stundu var ég sestur í stólinn. Mig rekur ekki minni til að slíkt hafi skeð áður hvorki á Íslandi né hér að ég kæmist að á tilsettum tíma.
Þetta var bara eftirlit og hreinsun, sem betur fer fannst ekkert að hjá hvorugu okkar.
Að öðru leiti var þetta innidagur vegna vætu og svo er líka svalara í veðri en verið hefur, sem er bara eðlilegt miðað við árstíma. Það voru meira að segja fréttir í sjónvarpinu um að það hefði verið slydda eða snjó fjúk á hæsta fjalli landsins, en það er nær 2000m hátt
16 nóvember 2006
Spennandi
Fórum í morgunn til að kaupa nýja slöngu við dæluna, svo nú er búið að tengja hana á ný og það lítur út fyrir að allt sé komið í lag. Skoða það betur á morgun og lík við að ganga frá þessu.
Eftir hádegi brugðum við okkur í búðir, Þórunni vantaði tuskubút og svo var ísskápurinn líka að kvarta yfir hungri.
Við komum líka við hjá Toyota til að reka einu sinni enn eftir því að fá leiðbeiningabók með bílnum á ensku, en nú eru tveir og hálfur mánuður síðan við báðum um þessa bók og þó við séum oft búin að reka á eftir því að fá bókina hefur ekkert gengið, en okkur var lofað því að bókin yrði send heim til okkar um leið og þeir fengju hana í hendur.
Stúlkunni í afgreiðslunni fannst þetta greinilega alveg óþarfi af okkur að vera að rekast í þessu, því hún sagði að það hefði verið búið að lofa að senda bókina heim og það lá í orðunum að við ættum bara að vera róleg. Við vildum ekki vera þæg og góð og bíða í það óendanlega, svo við báðum um samtal við sölustjórann eina ferðina enn. Hann gekk í að athuga hvernig gengi og var svo lengi að við vorum farin að spá í hvort hann hefði brugðið sér til Japans eftir bókinni. Hann kom að vísu með bókina í höndunum, það hafði bar alveg óvart gleymst að setja bókina í póst til okkar.a
Þessu máli er samt ekki lokið, því það eru tvær bækur sem fylgja með bílnum önnur yfir bílinn sjálfan og sérbók fyrir leiðsögutækið og sú bók kom ekki. Svo nú megum við sjálfsagt bíða á þriðja mánuð eftir seinni bókinni og þá verður liðið nær hálft ár frá því beðið var um bækurnar fyrst. Maðurinn var að reyna að afsaka þennan langa afgreiðslutíma með því að fyrst þyrfti að senda bókina frá Japan til Belgíu og svo þaðan til Portúgals.
Enn er sterk bensínlykt inni í bílnum eftir að bensín lak úr brúsa í farangursgeymsluna, svo við komum við á þvottastöð og létum djúphreinsa farangursgeymsluna, í von um að það dygði til að ná lyktinni í burtu, en árangurinn kemur ekki í ljós fyrr en á morgunn þegar þetta er orðið þurrt.
Þó ótrúlegt sé þá fylgja því líka kostir að vera sjónskertur, maður má ekki einblína bara á gallana við það að vera sjónskertur.
Til dæmis um þetta er þegar þarf að skera brauð, maður með fulla sjón sér hvað sneiðin verður þykk á meðan hann er að skera brauðið, en sjónskertur maður ber hnífinn að enda brauðsins og færir hann svo hæfilega langt inn á brauðið og sker síðan, þegar skurðinum er lokið er spennandi að finna hversu þykk eða þunn sneiðin hefur orðið, sá fullsjáandi tapar alveg af þessum spenningi, ekki satt?
15 nóvember 2006
Jó Jó
Ég hélt áfram í dag þar sem frá var horfið í gær með vatnsdæluna.
Þegar búið var að laga það sem bilað var sökkti ég dælunni í brunninn og setti svo í gang, hún dældi eðlilega, en þrýstingurinn féll fljótlega sem benti til leka á kerfinu.
Það var ekki annað að gera en hífa gripinn upp aftur og þá kom í ljós leki á slöngunni rétt ofan við dæluna. Þessu var bjargað í snarheitum með því að stytta slönguna aðeins.
Dælunni sökkt í brunninn á ný og sett í gang, en þá stóð bunan út úr slöngunni ofar en áður, svo nú er búið að lyfta dælunni upp einu sinni enn, hún er orðin eins og jó jó upp og niður í brunninum.
Næsta skref í þessu dælumáli verður að fara og kaupa nýja slöngu, það er sjálfsagt orðið eitthvað stökkt í þessari.
Þegar hér var komið sögu var byrjað að rigna, svo frekari aðgerðum var slegið á frest.
Hér fyrir neðan er mynd af dælunni, auðvitað á þurru.
Eldhress
Þessi mynd af Þórunni var tekin hér úti í garði í morgunn og eins og sjá má er Þórunn alveg eldhress að hreinsa til í garðinum. Hún ber sig fagmannlega að komin í portúgalska svuntu, en svona svuntu klæðast allar alvöru bóndalonur þegar þær eru að vinna við akuryrkju Þórun sáði líka fyrir lauknum í morgunn, auðvitað á minnkandi tungli eins og vera ber.
14 nóvember 2006
Afmæli.
Johana dóttir Grösu átti afmæli í dag og er nú orðin átta ára.
Það hittist svo á að Mamma hennar þurfti að mæta á fund, svo afmælisbarnið var hér í pössun fram eftir degi. Þórunn eldaði góðan mat í tilefni dagsins og þær mæðgur borðuðu með okkur.
Við erum svo boðin í afmælisveislu næsta sunnudag.
Við vorum að viðra bílinn í dag til að reyna að ná burt mestu bensínlyktinni eftir bensínflutninginn í gær, það tekur sjálfsagt nokkurn tíma að losna við lyktina úr bílnum.
Ég var svolítið í bændaleik í morgunn, útbjó beð til að sá í laukfræi,en Þórunn sér svo um sáninguna.
Nú segja grannkonurnar að það sé rétti tíminn til að sá lauknum, en bæði sáning og eins að taka laukinn upp verður að gerast á minnkandi tungli, því ef það sé ekki gert er viðbúið að laukurinn spíri og verði þar með ónothæfur.
Það er ekki fátt sem tunglið stjórnar, til marks um það sagði hún Matthild grannkona okkar það alveg grafalvarleg, að það hefði verið rigning þann dag sem tungl kviknaði í október og það þíddi nú bara rigningu næstu sex mánuði. Sem betur fer virðist þessi spá ekki standast enn sem komið er, því nú er búið að vera þurrt hér í nær hálfan mánuð, en það er spáð rigningu á morgunn, vonandi að hún standi ekki án uppstyttu næstu fimm mánuðina.
Það lá við að illa færi í dag, þegar ég ætlaði að hífa dæluna sem er í brunninum upp og athuga með hana. Brunnurinn er ellefu metra djúpur og dælan er á botni hans og frá dælunni liggur svo slanga sem tengist við húskerfið. Dælan hékk þarna í keðju, svo það reyndi ekki á slönguna og rafmagnstaugina sem liggur að dælunni.
Þegar ég byrjaði að hífa dæluna upp gaf keðjan sig og síðan smokraðist slangan af stútnum á dælunni og þá var rafmagnsnúran það eina sem eftir var fast við dæluna. Ég átti ekki um annað að velja en láta á það reyna hvort rafmagnsnúran væri nógu sterk til þess að ég næði dælunni upp og sem betur fer dugði hún til þess.
Keðjan var ryðguð í sundur og eins var með klemmurnar sem áttu að halda slöngunni fastri við dæluna.
Nú er ég búin að fá sveran nælonkaðal í stað keðjunnar og nýjar klemmur, en það var komið myrkur áður en ég gat lokið þessu af svo framhaldið bíður til morguns. Við erum með vatn frá vatnsveitu sveitarfélagsins, svo við erum ekki í neinum vandræðum með vatn.
13 nóvember 2006
Mánudagur til mæðu????
Einhvern tíman var því trúað að mánudagur væri til mæðu og ég man að í sveitinni í gamla daga var aldrei hafin sláttur á mánudegi, best þótti að byrja slátt á laugardegi.
Þó ekki gengi allt að óskum hjá okkur í dag var ég svo sem ekkert mæddur yfir gangi mála, heldur naut dagsins og hafði gaman að brasinu.
Ég var búinn að segja frá því að við fengum ávísun á bensínúttekt upp á fjörutíu lítra þegar við fórum á Príusmótið. Bensínstöðin sem við máttum taka bensínið hjá er í um það bil fimmtíu kílómetra fjarlægð héðan, svo við vorum efins um hvort við ættum að vera að eltast við þetta, en þar sem við höfðum ekkert sérstakt að gera og það er alltaf gaman að fara í bíltúr ákváðum við að skreppa þetta.
Á leiðinn að bensínstöðinni lentum við í langri biðröð vegna vegaframmkvæmda, en það var í góðu lagi, því það eru góð sæti í bílnum og hægt að hlusta á góða tónlist, svo það er ekkert verra að sitja í bílnum og hlusta á tónlistina, en að sitja heima í stofu og hlusta þar.
Þegar við loks komumst á bensínstöðina vissi afgreiðslustúlkan ekkert um þessa úttekt, svo hún varð að hringja og fá upplýsingar um þetta.
Þegar það var komið sagði hún okkur að fara og dæla þessum fjörutíu lítrum af bensíni á bílinn, en þegar við vorum rétt að ljúka við að fylla tankinn af 95 okt. Bensíni kom hún hlaupandi og sagði að ávísunin hefði hljóðað upp á að taka 98 okt. Bensín svo við yrðum bara að gjöra svo vel að greiða fyrir þessa áfyllingu.
Það þýðir aldrei að deila við dómarann, svo við ákváðum bara að gera gott úr þessu og koma við í Aveiro og fá okkur að borða, Þórunn leit aðeins inn í eina verslun í leiðinni.
Ég var ekkert á því að gefast upp þó aðeins hefði blásið á móti.
Fór hér upp á geymsluloft og sótti tvo brúsa undir bensínið og svo var lagt í hann í annað sinn í dag.
Nú var komið annað afgreiðslufólk á stöðina sem var fljótt að atta sig á þessari úttekt, svo það var ekkert mál að fá þetta afgreitt.
Ég hafði tekið með plastpoka til að setja utan um brúsana á leiðinni, en samt var einkennilega mikil bensínlykt í bílnum, það skírðist þegar heim kom, en þá kom í ljós að það var smágat á öðrum brúsanum.
Það þarf því að viðra bílinn vel á morgunn.
Hvort hægt er að kenna mánudeginum um að svona gekk til í dag verður víst óráðin gáta.
12 nóvember 2006
Marteinsmessa
Það var svo langt mál hjá mér um Priusinn í gær að ég minntist ekki orði á það sem hefði átt að hafa forgang þann dag. Í gær var Marteinsmessa, en hér í landi nefnt dagur Marteniusar. Hann hefur með veður að gera og þennan dag á alltaf að vera gott veður, þó ég minnist þess nú að það hafi brugðist, en í gær var mikil veðurblíða, eins og undanfarna daga.
Þessi góði dýrlingur hefur líka yfirumsjón með víngerð, svo það er hefð fyrir því að bragða hvernig til hefur tekist með víngerðina þennan dag á hverju ári.
Það er gjarnan haldin samkoma í hverju þorpi og auðvitað stendur kirkjan fyrir þeirri samkomu í flestum tilfellum.
Á þessum samkomum eru grillaðar kastaníuhnetur og þær síðan borðaðar með nýja víninu. Þarna bragða menn á víni hver hjá öðrum og ræða um gæði vínanna, en gæðin eru æði misjöfn. Sumir ná góðum tökum á víngerðinni, en hjá öðrum eru gæðin lakari.
Við höfum stundum farið á svona samkomu hér í dalnum, en nenntum ekki í gær nýkomin heim úr ferðalagi á bílamótið.
Í tilefni vingerðarinnar læt ég fylgja með mynd af honum nágranna okkar þar sem hann er að kremja vínberin með því að troða á þeim.
11 nóvember 2006
Priusdagur
Þá var runninn upp dagurinn til að mæta á Toyota Prius mótið með sinn nýbónaða Prius.
Við lögðum af stað klukkan níu í morgunn, því mæting átti að vera í háskólanum í Coimbra klukkan hálf ellefu, en til coimbra eru 60 Km héðan að heiman.
Skráning fór fram í litlum fyrirlestrasal í háskólanum, en ekki spyrja mig hvers vegna innskráningin var í háskólanum, en ekki á einhverjum aðgengilegri stað.
Þarna fengum við límmiða og númer til að setja á bílinn, einnig vorum við leyst út með gjöfum. Bakpoki, poki til að setja aftan á framsætið í bílnum og sitthvor bolurinn með Pris merki á til viðbótar þesssu var svo ávísun á bensín upp á fjörutíu lítra, en sá hængur er á þessu að útektin er miðuð við ákveðna bensínstöð á hraðbraut, en þangað eru þrjátíu kílómetrar héðan að heiman.
Næsta atriði var svo að koma sér á stað þar sem átti að gróðursetja trjáplöntur. Okkur var fengin leiðarvísir ´hendur um hvernig ætti að finna staðinn sem heitir Valle de Cana. Einhers staðar á miðri leið fórum við út af sporinu, svo Þórunn sýndi tveim heiðursmömmum sem við hittum á förnum vegi blaðið með nafninu á staðnum og bað þá að leiðbeina okkur. Það var nú ekki vanda mál að finna þennan stað, bara halda áfram eftir þessum vegi og taka svo annan afleggjara til hægri, þá væri staðurinn við þann veg. Þetta reyndist ekki rétt, að vísu var bær við veginn sem hét Cana, en það var ekki sama og Valle de Cana. Þessi misskilningur kostaði okkur rúmlega tuttugu kílómetra akstur, en eins og alltaf þegar maður villist sér maður bara eitthvað nýtt, sem maður hefði ekki séð að öðrum kosti. Þórunn hafði svolitlar áhyggjur af því að þessi akstur upp um fjöll og firnindi spillti fyrir árangri hjá henni í sparakstri á þessari leið, en eyðslumælarnir í bílunum voru stilltir á núll við Háskólann og svo var lesið af þeim þegar komið var þar sem trjánum var plantað. Verðlaunaafhending fór svo fram meðan á borðhaldi stóð síðar um daginn.
Við komumst í tæka tíð þar sem átti að planta trjánum. Þar var boðið upp á hressingu í stóru veitingatjaldi og fluttir voru tveir ræðustúfar áður en hafist var handa við að planta trjáplöntunum.
Næst var svo haldið á veitingastað til að snæða hádegisverð.Meðan fólkið var að tínast á staðinn var boðið upp á forrétt og drykk, en þetta voru um það bil fimmtíu bílar sem tóku þátt í þessu og sennilega nálægt eitt hundrað og fimmtíu manns, svo það tók nokkra stund að fá þetta allt í hlað.
Þá var komið að síðasta lið dagskrárinnar sem var hádegisverður og meðan á honum stóð var verðlaunaafhending fyrir ýmislegt.
Yngsti eigandinn sem var aðeins tvítugur fékk verðlaun og sömuleiðis sá elsti, en hann var 73ára. Einn var verðlaunaður fyrir að eiga tvo Priusa og svona var ýmislegt týnt til. Í allri þessari verðlaunaafhendingu var mitt nafn kallað upp og það var vegna sparaksturs Þórunnar, en þar sem bíllinn er á mínu nafni varð ég að taka við hennar verðlaunum.
Þá er að segja aðeins frá matnum.
Fyrst var komið með súpu, þessi hét víst púrrusúpa, en það skiptir littlu máli hvað nafn súpunum hér er gefið, því það eru notaðar kartöflur til að þykkja þær, svo það er kartöflubragð af þeim öllum hvað svo sem þær heita.
Næst var svo fiskréttur, skötuselur og rækjur í grjónum. Ég get ekki hrósað þessum mat og ilmurinn var afleitur.
Þar næst kom kjötréttur sem bragðaðist sæmilega, en galli að hann var alveg að verða kaldur. Eftir matnum var svo komið með ferska ávexti og að síðustu var terta Tertan var falleg, eftirlíking af Prius og eins og laufblað til að minna á hversu vistvænn bíllinn er.
Það er mynd af tertunni hér fyrir neðan,svo set ég fleiri myndir inn í myndaalbúmið á netinu sennilega á morgunn.
Ég var að spá í það hvort hægt væri að sjá nokkur sameiginleg einkenni í útliti Priuseigenda, en svo reyndist ekki vera, þeir voru eins margbreytilegir í útliti og þeir voru margir.
10 nóvember 2006
Dekurbíll
Aðalverkefni dagsins var að þrífa bílinn fyrir Prius mótið sem okkur er boðin þátttaka í á morgunn.
Mótið er haldið í háskólabænum Coimbra og móttakan er í háskólanum.
Það dugði auðvitað ekki að vera með neinn kattaþvott fyrir svona merkilegt mót. Nei það dugði ekkert minna en að þvo vandlega með sápu og síðan að bóna og pússa alla glugga. Bera lit á dekkin og meira að segja var bónað undir vélarhlífinni, en það geri ég nú reyndar af og til, þó ekkert sérstakt sé um að vera. Það er mikið huggulegra að líta í vélasalinn ef allt er ryklaust og fínt.
Þegar búið var að þrífa bílinn fórum við til Aveiro, svona aðallega til að njóta þess að aka um á bílnum svona logandi fínum. Ég er alveg viss um að loftmótstaðan hefur verið í algjöru lágmarki, svo gljáfægður sem bíllinn var.
Meðan ég var að þessu var Þórunn að þrífa húsið að innan, svo það glansar ekki síður en bíllinn.
Vonandi ber eitthvað frásagnarvert fyrir augu á þessu móti á morgunn. Það verður allavega fróðlegt að sjá hvernig skipulagið hjá þeim verður, við erum allavega komin með nákvæmlega tímasetta dagskrá í hendur, svo er bara að sjá hvernig hún stenst.
09 nóvember 2006
Í gíslingu.
Við vorum tekin í gíslingu og máttum dúsa í henni í allan dag, ekki samt í fyrsta sinn sem við lendum í slíku, svo við erum orðin illu vön.
Það átti að mæta hér maður fyrir hádegi til að tengja fyrir okkur sjónvarpið, en hádegið kom og fór en enginn mætti til að tengja. Jæja hann hefur tafist eitthvað hugsuðum við um hádegi og héldum áfram að bíða því maðurinn hlyti þá að koma eftir matinn, en sú von brást líka.
Portúgölsk vinkona okkar kom í heimsókn og hrindi fyrir okkur í fyrirtækið sem ætlaði að senda manninn og þar fékk hún þau svör að tölvukerfið hefði hrunið hjá þeim svo þeir hefðu engar upplýsingar um hvert ætti að senda menn til að þjónusta fólk. Ekki verri skáldsaga en hver önnur sem notuð er hér.
Fyrst ég var heima notaði ég góða veðrið og rölti með sláttuvélina yfir allan garðinn, bæði ég og garðurinn höfðum gott af því.
Í fyrramálið fer ég í mína leikfimi, dettur ekki í hug að sitja tvo daga í röð og bíða eftir að einhverjum þóknist að koma.