Það tókst í dag að koma því í verk að klippa hekkið, enda þriðji dagurinn sem það var sett á dagskrá dagsins.
Svona til að sanna að þetta sé satt set ég mynd af hekkinu eins og það leit út eftir klippinguna.
Það var raunar fleira á þessum bæ sem klippum var beint að í dag, því kollurinn á mér þótti ekki vera orðin samkvæmishæfur, svo Þórunn tók hann til meðferðar. Ég er ekkert að birta myndir af seinni klippingunni, þó ég efist ekki um að ég sé snilldar vel klipptur, en ég er bara ekki mikið gefin fyrir að láta taka af mér myndir, þó það hafi lagast mikið eftir því sem árunum hjá mér fjölgar. Ég man eftir því að það var mjög erfitt að fá mig til að sitja fyrir framan myndavél þegar ég var lítill.
Það ætlar að sannast á mér eins og mörgum öðrum að tvisvar verður gamall maður barn, því þegar ég var barn var ég klipptur heima og Pabbi minn sá um þá framkvæmd. Ég man að hann eignaðist handklippur til að auðvelda sér verkið, en fyrstu árin notaðist hann bara við skæri. Ég man að þessar klippur áttu það til að reita mann einstaka sinnum, svo maður kveinkaði sér og svo fannst mér hárið alltaf vilja fara í augun og upp í nefið á mér.. Pabbi klippti líka nokkra nágranna sína. Ég er helst á að á þeim tíma hafi ekki verið neinn rakari á öllu suðurlandsundirlendinu og fyrsti rakarinn sem ég komst í kynni við var á selfossi rétt eftir 1950. Mér er nær að halda að margir bændurnir hafi ekki látið klippa sig nema í mesta lagi fjórum sinnum á ári, því oft voru þeir ansi lubbalegir að sjá.
Semsagt heimaklipptur sem barn og unglingur og aftur nú þegar ég á að heita að vera komin til vits og ára.
Þórunn er búin að vera að nostra við að taka til inni og snyrta ýmislegt því við eigum von á vinum okkar í heimsókn í kvöld, þeim Jóni og Siggu. Þau ætla að vera svo elskuleg að vera hjá okkur í eina viku, það verður reglulega ánægjulegt.
Það þarf nú raunar ekki neina gestakomu til að Þórunn snyrti til innan dyra sem utan.
Engin ummæli:
Skrifa ummæli