Spennandi

Veður: 7,8°/17,2° skúraveður í dag en bjart á milli skúra. Sólarhringsúrkoma var 90 mm.

Fórum í morgunn til að kaupa nýja slöngu við dæluna, svo nú er búið að tengja hana á ný og það lítur út fyrir að allt sé komið í lag. Skoða það betur á morgun og lík við að ganga frá þessu.
Eftir hádegi brugðum við okkur í búðir, Þórunni vantaði tuskubút og svo var ísskápurinn líka að kvarta yfir hungri.
Við komum líka við hjá Toyota til að reka einu sinni enn eftir því að fá leiðbeiningabók með bílnum á ensku, en nú eru tveir og hálfur mánuður síðan við báðum um þessa bók og þó við séum oft búin að reka á eftir því að fá bókina hefur ekkert gengið, en okkur var lofað því að bókin yrði send heim til okkar um leið og þeir fengju hana í hendur.
Stúlkunni í afgreiðslunni fannst þetta greinilega alveg óþarfi af okkur að vera að rekast í þessu, því hún sagði að það hefði verið búið að lofa að senda bókina heim og það lá í orðunum að við ættum bara að vera róleg. Við vildum ekki vera þæg og góð og bíða í það óendanlega, svo við báðum um samtal við sölustjórann eina ferðina enn. Hann gekk í að athuga hvernig gengi og var svo lengi að við vorum farin að spá í hvort hann hefði brugðið sér til Japans eftir bókinni. Hann kom að vísu með bókina í höndunum, það hafði bar alveg óvart gleymst að setja bókina í póst til okkar.a
Þessu máli er samt ekki lokið, því það eru tvær bækur sem fylgja með bílnum önnur yfir bílinn sjálfan og sérbók fyrir leiðsögutækið og sú bók kom ekki. Svo nú megum við sjálfsagt bíða á þriðja mánuð eftir seinni bókinni og þá verður liðið nær hálft ár frá því beðið var um bækurnar fyrst. Maðurinn var að reyna að afsaka þennan langa afgreiðslutíma með því að fyrst þyrfti að senda bókina frá Japan til Belgíu og svo þaðan til Portúgals.
Enn er sterk bensínlykt inni í bílnum eftir að bensín lak úr brúsa í farangursgeymsluna, svo við komum við á þvottastöð og létum djúphreinsa farangursgeymsluna, í von um að það dygði til að ná lyktinni í burtu, en árangurinn kemur ekki í ljós fyrr en á morgunn þegar þetta er orðið þurrt.

Þó ótrúlegt sé þá fylgja því líka kostir að vera sjónskertur, maður má ekki einblína bara á gallana við það að vera sjónskertur.
Til dæmis um þetta er þegar þarf að skera brauð, maður með fulla sjón sér hvað sneiðin verður þykk á meðan hann er að skera brauðið, en sjónskertur maður ber hnífinn að enda brauðsins og færir hann svo hæfilega langt inn á brauðið og sker síðan, þegar skurðinum er lokið er spennandi að finna hversu þykk eða þunn sneiðin hefur orðið, sá fullsjáandi tapar alveg af þessum spenningi, ekki satt?